|
Lang geleden ontving ik van mijn voormalige CSM Rob Ancona onderstaande reactie, met zijn toestemming mag ik het op deze site plaatsen.
Inmiddels is Rob Ancona met pensioen, maar zoals hij zelf schrijft: "Ik ben wel weer terug, en wel als Bataljons Adjudant van 20 Natresbataljon.
|
De B-Cie in Zuidlaren en de A-Cie in Yatar te Libanon is voor mij één der beste geweest. In de opleidingsperiode was het een losgeslagen bende waar, in mijn ogen, niets van te maken was. Vooral de onzekerheid van het wel of niet gaan was ook een handicap.
Hoe verder de opleiding vorderde des te beter deze bende werd. Het werd een 'Eenheid'. Als CSM zag je hoe de pelotons in elkaar groeiden. Het kader werd steeds beter en het geheel werd een professioneel gebeuren. Ik denk dat de korte opleidingsperiode, die veel te vol zat, en de sneeuwinzet, een heel stevige bijdrage heeft geleverd.
De Libanon periode was tof. Ik was en ben trots op deze 'boys'. Lief en leed werd gedeeld. Heel veel leuke momenten maar ook heel veel "rot /moeilijke" momenten deelden wij met elkaar. Nooit kwam ik op mijn rondes langs de posten de indruk tegen: "Daar komt die pottenkijker weer". Ik had en kreeg iedere keer weer het gevoel van waardering.
De terugkeer in Nederland was een moeilijke periode. Weer terug in het gezin, mijn zoontje die mij niet wilde herkennen, aanpassingsproblemen, geen begrip bij de collega's en de krijgsmacht. Het plotselinge uiteenvallen van een goede eenheid. Zowel dienstplichtigen als beroeps gingen als los zand uitelkaar. De cirkel was weer rond en wij waren weer terug bij af. Zelfs de 'beroeps' vonden elkaar niet meer. (na terugkeer in Nederland hebben we elkaar, op één groot feest na, nooit meer gezien, red)
Vele jaren later, bij de eerste uitzendingen Bosnië en de terugkeer van de eersten werd ik kwaad, heel erg kwaad. Wat een ophef, wat een begeleiding en wat een terugkoppelingen. Wat een onbegrip voor de blauwhelmen uit Libanon. Wat hebben wij daar nu meegemaakt? het was toch vakantie. Dat hoorde je toen heel veel. Dat geeft je weer een deuk.
De éérste grote (en tevens mijn laatste) reünie in Zuidlaren vond ik een grote flop. De commercie voerde de hoofdtoon.Veel bier en veel leed heb ik daar gezien. Jammer.
Eergisteren heb ik na al die jaren weer voor de éérste keer mijn Libanon slapie ontmoet, Frans Schrijn. Hij was C onhgrp. Dit was top maar wel heel erg moeilijk.
Ik wil aan alle boys van de B/A-Cie duidelijk maken:
Ik was en ben trots op jullie, jullie hebben meegewerkt aan een hele goede Nederlandse naam binnen de VN, daar kan geen Rode Baret aan tippen. Zij zijn beroeps en jullie waren verplicht. Klasse.
Ik zit nog steeds binnen Defensie. Ik ben Adjudant en ben geplaats binnen de Bataljons staf van 20 Natresbat, als Adjudant Opleiding & Training. Werken met Natristen geeft mij bijna het zelfde gevoel als in Zuidlaren 1979. Ik moet nog maar 33 maanden. Ben nog steeds gelukkig getrouwd en ben opa van 1 kleinzoon.
Het gaat jullie allemaal goed en misschien hoor ik iets van jullie.
De CSM Aooi Rob Ancona
|