John en Marij Spirk

Hallo Gerrit,
Heb deze keer meer gepraat dan gefotografeerd.
Ik vond evenals de vele reacties op de site erg goed om de mannen weer eens bij elkaar te zien, goed gegeten en weer verder. Bedankt voor de hele organisatie,.
Vriendelijke groet,

Peter Dellenbag

Beste Gerrit,
Ik was als chauffeur van het TOW-peloton toegevoegd was aan de A-cie en heb dus niet de hele opleiding in aanloop naar de uitzending naar Libanon met deze jongens mee mogen maken. Toch had ik op de reünie niet het idee toegevoegd te zijn. Meerdere -inmiddels mannen- kwamen weer helder voor de geest. Leuke gesprekken gevoerd en een zeer interessante dag gehad. Mijn complimenten en dank aan allen van de commissie die een zware taak hebben gehad om iedereen weer op te sporen.
Alleen is 25 jaar een beetje lang….De volgende keer mag voor mij wel over een jaar of 5. Hoef ik me ook niet zo vaak voor te stellen.

Groeten Bert Lammerts van Bueren 7.13A

Met een flinke kater zit ik achter de PC. Het is zondagmorgen en het zonnetje schijnt door mijn venster op het toetsen bord.
Een Kater ? jawel van voldoening, geluk en een bijzonder goed gevoel.
De reünie was groots. Het begon allemaal al bij binnenkomst. Al die gezichten. Onbekenden , maar langzaam dat gevoel van herkenning. De emotionele verwelkomingen, een hand een omhelzing.
De uitlatingen: “Jij bent niets veranderd; wat zie jij er goed uit; ik herken jou direct, wie ben jij ook alweer,laat mij raden jij bent …,ik moet eerst even op jouw foto kijken.
Mooi om te zien en een warm gevoel om vast te houden.
In eerste instantie was ik niet van plan om te komen. Waarom niet? Ik denk het wegstoppen van een gebeurtenis in mijn leven. Maar toch hoe verder de tijd vorderde en na gesprekken met Frans en Rein begon ik er steeds meer zin in te krijgen. En het is niet voor niets geweest en het is geen verloren dag geweest.
Het gevoel daar bij de ingang om samen met Rein jullie te mogen ontvangen was zo warm en zo goed, dat is met geen pen te beschrijven.
De hele dag heb ik contact gehad met iedereen. Niet alleen met de eigen boys van de Ciestaf, nee ook met de werkvloer. Groepscommandant, geweerschutters, chauffeurs. Iedereen met eigen verhaal een herinnering of een foto van mij in  mijn onderbroek.
Herinneringen kwamen weer boven drijven alsof wij gisteren terug waren gekomen uit Libanon.
De vele fotoboeken en de fotoshow gaf ook een entourage die de verhalen konden onderstrepen en nog duidelijker maakte.
Wat ik zelf twee emotionele momenten vond waren de nagedachtenis aan diegene die ons zijn ontvallen en het uitreiken van de veteranen speld.
Ik denk dat wij op deze dag met z’n allen ook hebben meegewerkt aan het herstel van diegene die op dit moment nog rondlopen met problemen. Psychische en/of lichamelijke. De grote opkomst en de sfeer die er was zijn, mijns inziens een geneeskrachtige dosis. Niet het overall geneesproces maar wel een klein deel hierbij.
Het begin was rustig en aftastend. Met een kop koffie in de hand was men elkaar en de omgeving aan het verkennen. De openingsspeech van Rein ( onze CC) was de start om het ijs te gaan breken. De broodmaaltijd was eigenlijk het moment om echt naar elkaar toe te gaan. Groepen zochten elkaar op. Maatjes vonden elkaar.
Het middag programma ( de uitleg BNMO en het UNIFIL onderzoek was nuttig ) werd ook door een ieder persoonlijk ingevuld. Niets moest alles mocht. Er was geen enkele dwang.
Velen spraken mij aan met bepaalde persoonlijke herinneringen en voorvallen uit hun diensttijd. Voorvallen die ik allang weer vergeten was. Maar voor mij een gevoel meegaven dat ik /wij het toch als kader niet zo slecht hebben gedaan.
De rijsthap was de afsluiting op een geslaagde activiteit. Je zag aan de non-verbale en verbale uitlatingen dat iedereen zat te genieten. Nog een kop koffie en / of een laatste borrel .
Ja en toen was daar het moment van afscheid. Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Een hand, een omhelzing, hier en daar een knik in een stem en misschien ook een snel weg vegend traantje. Langzaam maar zeker werd het stiller in de zaal van het BNMO.
Ik zelf ging weg zo tegen een uur of half tien. Rein een laatste hand en een Frans een groet: “tot dinsdag”. En stil was het. Buiten in het donker op weg naar mijn auto. Stil was het op weg terug naar mijn eigen plekje thuis in Arnhem.
Stil en toch gevuld met een heel goed gevoel.
Weer die trots. Want wat was er toch allemaal terecht gekomen van die broekies uit 1979? De meeste getrouwd, vader en zelfs opa. Goede banen en werkzaamheden.
Gezondheid en bijna allemaal met een heel goed gevoel over 1979.
Mannen bedankt voor deze schitterende dag. Organisatie bedankt dat jullie dit voor elkaar hebben gekregen. BNMO bedankt voor de gastvrijheid en de begeleidende ondersteuning.
Het gaat jullie goed en blijf terug denken aan de BCIE van het 44 pantser Infanterie Bataljon.

Ik was en ben er nog steeds trots op om jullie CSM te zijn geweest .

Rob Ancona

Hoi bedankt voor de leuke dag, het was een goede ervaring iedereen weer te zien, compliment voor de organisatie.

Groet Ton van Eijk (kok)

Hiermee wil ik mijn waardering uit spreken die ik heb voor het feit dat jij en de rest van het comitee het hebben mogelijk gemaakt  dat wij van de a-cie mekaar konden ontmoeten na 25 jaar. 
Ook de entourage waar in dit gebeurde was perfect  Ik zie er al na uit om t.z.t. de jongens weer te zien

Louis Fullbaum etc etc

Beste reünie-commissie,
Bedankt voor al jullie werk voor het organiseren van de reünie gisteren. Het was heel erg geslaagd. Geweldig om al die mensen weer eens te zien na al die jaren. Hoewel ik de afgelopen 25 jaren nooit meer contact had gehad en vaak heb gedacht dat het wel goed was zo, was het toch erg leuk om elkaar weer eens te zien, en te zien dat het veel van de mensen goed gaat. Het heeft veel fijne herinneringen boven gebracht.
Ik ben wel geschrokken van de verhalen over de mensen met wie het minder goed gaat, en dat zijn er meer dan ik had verwacht. Daarnaast heb ik ook de indruk gekregen dat de begeleiding en nazorg tegenwoordig een stuk beter wordt aangepakt dan destijds, en dat dat ook bittere noodzaak is. Goed om te horen dat er een organisatie is waar je met alle vragen en problemen terecht kunt.
Al met al een prachtige dag om niet gauw te vergeten!
Groeten,

Jack Ploeg

Gerrit,
Het zit niet mee voor mij.......
Ik lig al 2 dagen ziek op bed....... Griep...........Ik ben écht niet in staat om morgen (vandaag.... als je dit zaterdag pas leest...) af ter reizen naar de reunie...Ik heb nog gewacht tot nu en ben wéér in slaap gevallen.... om het in te schatten of ik morgen misschien het toch zou kunnen proberen, maar ik voel nu dat het NIX wordt.Ik vind het écht verschrikkelijk, want ik had me d'r echt op verheugd. Ik ben al 4 kg kwijt en voel me gewoon te beroerd.
Wil mij een plezier doen en de jongens (mannen nu...) van Post Pappa (7.20) de groeten doen.
Nogmaals,.... ik baal als een stekker , maar het gaat gewoonweg niet.
Veel plezier en succes morgen en als er foto's of andere zaken gemaakt zijn/worden wil ik graag hieraan deelnemen.
Jammer, Misschien wel tot een andere keer.

Fred Timmermans

Hi Gerrit,
Ik heb het eerste verslag en de eerste foto's binnen van de reunie en zo te horen was het een hele geslaagde dag. Ik heb al geluiden gehoord dat het over vijf jaar weer georganiseerd wordt maar dat lijkt me best wel ver weg.
Ik wil jou en de rest van de reunie commissie bedanken voor al het werk dat jullie verricht hebben om de reunie mogelijk te maken. En alhoewel ik er niet bij heb kunnen zijn in persoon. ik heb toch het gevoel dat ik erbij was. Ik ben niet ontroostbaar dat ik er niet bij heb kunnen zijn omdat ik de reunie zie als een onderdeel van iets dat voor mij veel belangrijker is. Na 25 jaar van totale stilte heb ik weer contact met VRIENDEN die deel uitmaakten van een hele belangrijke periode in mijn leven en dat is iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden.
Het heeft mij ongelooflijk veel goed gedaan dat de anderen ook graag contact wilden en dat we nu regelmatig electronisch met elkaar kletsen!

Die Veteranen Speld is dat de Veteranen Speld die we al hadden? Ik draag die speld op mijn jas of colbert en het is jammer dat niemend in Nieuw Zeeland de betekenis ervan kent! Libanon is voor hun gewoon "verweggiestan", maar ik draag hem toch voor mezelf. Het is mijn bevestiging dat ik ooit deel uitmaakte van een groep hele speciale mannen die uit hun "comfortzone" kwamen om een bijdrage te leveren aan het welzijn van anderen. Ik wil je nogmaals bedanken dat je het contact met die mannen hebt mogelijk gemaakt.

groetjes en het ga je goed,

Pieter van Weers

Gerrit
Ik ben je erg dankbaar, dat je mij belde om die geweldige dag in Doorn mee te maken. Dit was veel leuker dan een reunie met alle Libanongangers. Ik kan niet zeggen, dat ik iedereen kende, maar de meeste jongens kende ik wel. Ik hoop, dat dit niet eenmalig was en dat wij de volgende keer ook weer worden uitgenodigd. In Havelte zal ik niet komen. Te groots. Nogmaals hartelijk dank en dat geldt tevens voor de mensen, die jou hebben geholpen.

Groeten Hans Jalving.

Hallo Gerrit en overige reunie commitee. Het was een geweldige dag, ik hoop dat dit niet eenmalig is. In een dag 25 jaar geleden herbeleefd, ontzettend veel dank

Bert van Eijk

Het was weer eens gezellig, ik heb erg genoten.en hoop dat we dit nogmaals kunen meemaken. Hartelijk bedankt, en degroeten aan ieder die dit leest

Frits Berg

Gerrit, BEDANKT!
Het was een geweldige dag. Lang geleden dat ik zo genoten heb. Ik vond het alleen jammer dat het weer zo snel over was. Als je weer een keer een idee heb om zo'n stelletje maloten bij elkaar te zetten; Ik hou me aanbevolen!
P.S.: De pijn in m’n harses heb ik voor de koop toe genomen, het was zeker de moeite waard!
P.S. 2: De volgende keer graag wat meer pijn in m’n harses!

Henk van der Vaart

Hallo Gerrit, ook ik vond het een geslaagde dag. Het was fijn om de oude maatjes weer te zien en te spreken. Jammer dat niet iedereen die zou komen er was, volgende keer beter zullen we maar zeggen.
Wel jammer dat om 21.30 de tap al dicht ging, maar bij de Notabelen smaakte het bier ook goed, Gé zit je uitlaat nog onder de auto?? Allemaal tot de volgende keer.

Hein Lok.

Beste Gerrit, reuze bedankt voor deze geslaagde dag, ook de mensen die je mee hebben geholpen. Het was onvergetelijk, bedankt.

Peter Dallinga

Goede morgen Gerrit,volgens mij was de reunie volledig geslaagd. Ik had vanmorgen wel een beetje hoofdpijn. Of dat nou van die paar biertjes kwam of van de vele indrukken is me niet duidelijk. Ik hoop dat iedereen goed thuis is gekomen.

Groeten: Peter Schouten

Alle deelenemrs en vooral de organisatie van de reunie BEDANKT . Het was een zeer geslaagde onvergetelijke dag.

Rob Ancona